Hengst

Meer kameel dan hengst, dat Gentse Paard van Troje.
Listig getroffen door een verborgen lading water die zich weinig of niets aantrok van muur of literatuur. Lek in de leiding van een hoger gelegen appartement. Duizenden schitterende boeken naar de zak en een aantal mensen – hopelijk slechts eventjes – werkloos.
Daar bloedt mijn hart een klein beetje van.

Amper twee weken geleden bezocht ik de gerenommeerde Gentse boekhandel ‘Het Paard van Troje’ voor het eerst. Liefde op het eerste zicht. Of ken jij veel plaatsen waar het én lekker naar eten ruikt én je een pint kan drinken én je een eigenzinnig aanbod boeken voorgeschoteld krijgt? (Ja, bijwijlen mijn woonkamer, maar ik ben veel te egoïstisch om dat zo maar met iedereen te delen.)

Ik heb een natuurlijke zwakte voor boekhandels.
Dezelfde aantrekking als het Glazen Straatje of de Rue D’Aerschot op een broek vol goesting.
Ieder zijn fetisj zeker?

Slechts gedeeltelijk uit het lood geslagen, kiest het Paard er voor om vanaf morgen, waarschijnlijk in verminderde draf maar daarom niet minder sierlijk, terug aan de slag te gaan. Ik neem mij voor om minstens een deel van mijn kerstaankopen in ‘Het Paard van Troje’ te doen. Niet uit medelijden. Wel uit overtuiging. Omdat ik geloof dat er al genoeg paarden ingeslapen zijn.